לחלק מהאינטגרלים לא ניתן מצד אחד לקבל פתרון עבור האינטגרל הלא מסוים אולם מהצד השני ניתן לקבל פתרונות אנליטיים (כלומר כאלו שאינם מצריכים אנליזה נומרית ) עבור גבולות מסוימים של אינטגרל מסוים .
להלן רשימה חלקית של שיטות לביצוע תהליך האינטגרציה כזה:
כאשר יש פונקציות שהיא אי זוגית ביחס לנקודה a, כלומר מתקיים
f
(
a
+
x
)
=
−
f
(
a
−
x
)
{\displaystyle \ f(a+x)=-f(a-x)}
והאינטגרל סימטרי סביב הנקודה a, כלומר הגבולות הם מהצורה
(
a
−
b
,
a
+
b
)
{\displaystyle \ (a-b,a+b)}
אזי האינטגרל הוא אפס; למשל:
∫
π
3
π
sin
x
d
x
=
0
{\displaystyle \int _{\pi }^{3\pi }\sin xdx=0}
.
פונקציה זוגית סביב הנקודה a ניתנת לחישוב רק בחצי מהתחום (מעל או מתחת לנקודה a) תוך הכפלה בשניים. למשל:
∫
−
8
8
|
x
|
d
x
=
2
∫
0
8
x
d
x
=
2
[
x
2
2
]
0
8
=
[
x
2
]
0
8
=
(
64
−
0
)
=
64
{\displaystyle \int _{-8}^{8}\left|x\right|dx=2\int _{0}^{8}xdx=2\left[{\frac {x^{2}}{2}}\right]_{0}^{8}=\left[x^{2}\right]_{0}^{8}=\left(64-0\right)=64}
כאשר מבצעים המשכה אנליטית של פונקציה ממשית למישור המרוכב , ניתן להשלים את מסלול האינטגרציה במישור המרוכב כך שייווצר מסלול סגור שניתן לחשב אותו באמצעות משפטים המתאימים לאינטגרל קווי במישור המרוכב כמו משפט אינטגרל קושי , נוסחת אינטגרל קושי , ובעיקר משפט השאריות . השיטה מתבססת על יצירת מסלול סגור C המכיל את הקטע
(
a
,
b
)
{\displaystyle \ (a,b)}
המופיע באינטגרל המקורי (אותו נסמן ב-I), וחישוב האינטגרל במסלול C (אותו נסמן ב-IC ) ובקטעים האחרים המופיעים במסלול. כך מגיעים למשוואה מהצורה:
f
(
I
)
=
I
C
{\displaystyle \ f(I)=I_{C}}
כאשר f היא פונקציה הפיכה בתחום המתאים ל-I (בפרט אינטגרל של פונקציה ממשית הוא תמיד ממשי).
∫
0
2
π
1
1
+
sin
x
d
x
=
=
[
sin
x
=
z
−
z
−
1
2
d
x
=
d
z
i
z
]
=
=
∮
|
z
|
=
1
d
z
i
z
1
+
z
−
z
−
1
2
=
−
i
2
∮
|
z
|
=
1
d
z
2
z
+
z
2
−
1
=
=
−
i
2
∮
|
z
|
=
1
d
z
z
+
1
+
2
z
+
1
−
2
=
−
i
2
⋅
2
π
i
[
1
z
+
1
+
2
]
z
=
−
1
+
2
=
=
π
−
1
+
2
+
1
+
2
=
π
2
2
{\displaystyle {\begin{aligned}\int _{0}^{2\pi }{\frac {1}{1+\sin x}}dx&=\\&=\left[{\begin{matrix}\sin x={\frac {z-z^{-1}}{2}}\\dx={\frac {dz}{iz}}\end{matrix}}\right]=\\&=\oint _{|z|=1}{\frac {\frac {dz}{iz}}{1+{\frac {z-z^{-1}}{2}}}}=-{\frac {i}{2}}\oint _{|z|=1}{\frac {dz}{2z+z^{2}-1}}=\\&=-{\frac {i}{2}}\oint _{|z|=1}{\frac {\frac {dz}{z+1+{\sqrt {2}}}}{z+1-{\sqrt {2}}}}=-{\frac {i}{2}}\cdot 2\pi i\left[{\frac {1}{z+1+{\sqrt {2}}}}\right]_{z=-1+{\sqrt {2}}}=\\&={\frac {\pi }{-1+{\sqrt {2}}+1+{\sqrt {2}}}}={\frac {\pi }{2{\sqrt {2}}}}\end{aligned}}}
את האינטגרל
∫
−
∞
∞
d
x
exp
(
i
p
x
ℏ
)
x
2
+
a
2
{\displaystyle \int \limits _{-\infty }^{\infty }{dx{\frac {\exp \left({\frac {ipx}{\hbar }}\right)}{x^{2}+a^{2}}}}}
, כאשר
ℏ
>
0
,
p
,
a
{\displaystyle \hbar >0,p,a}
, ניתן לחשב על ידי סגירת המסלול הסגור המצויר בצד שמאל והשאפת R לאינסוף.
תחילה נפתח אותו לצורה נוחה יותר:
∫
−
∞
∞
d
x
exp
(
i
p
x
ℏ
)
x
2
+
a
2
=
∫
−
R
R
d
z
exp
(
i
p
z
ℏ
)
(
z
+
|
a
|
i
)
(
z
−
|
a
|
i
)
{\displaystyle \int \limits _{-\infty }^{\infty }{dx{\frac {\exp \left({\frac {ipx}{\hbar }}\right)}{x^{2}+a^{2}}}}=\int \limits _{-R}^{R}{dz{\frac {\exp \left({\frac {ipz}{\hbar }}\right)}{\left({z+\left|a\right|i}\right)\left({z-\left|a\right|i}\right)}}}}
על פי נוסחת אינטגרל קושי על המסלול הסגור מקבלים כי:
∫
−
R
R
d
z
exp
(
i
p
z
ℏ
)
(
z
+
|
a
|
i
)
(
z
−
|
a
|
i
)
+
∫
C
R
d
z
exp
(
i
p
z
ℏ
)
(
z
+
|
a
|
i
)
(
z
−
|
a
|
i
)
=
=
∮
C
d
z
exp
(
i
p
z
ℏ
)
(
z
+
|
a
|
i
)
(
z
−
|
a
|
i
)
=
=
2
π
i
exp
(
i
p
z
ℏ
)
z
+
|
a
|
i
|
z
=
|
a
|
i
=
=
2
π
i
exp
(
i
p
|
a
|
i
ℏ
)
|
a
|
i
+
|
a
|
i
=
π
exp
(
−
p
|
a
|
ℏ
)
|
a
|
{\displaystyle {\begin{aligned}\int \limits _{-R}^{R}{dz{\frac {\exp \left({\frac {ipz}{\hbar }}\right)}{\left({z+\left|a\right|i}\right)\left({z-\left|a\right|i}\right)}}}&+\int \limits _{C_{R}}{dz{\frac {\exp \left({\frac {ipz}{\hbar }}\right)}{\left({z+\left|a\right|i}\right)\left({z-\left|a\right|i}\right)}}}=\\&=\oint \limits _{C}{dz{\frac {\exp \left({\frac {ipz}{\hbar }}\right)}{\left({z+\left|a\right|i}\right)\left({z-\left|a\right|i}\right)}}}=\\&=2\pi i\left.{\frac {\exp \left({\frac {ipz}{\hbar }}\right)}{z+\left|a\right|i}}\right|_{z=\left|a\right|i}=\\&=2\pi i{\frac {\exp \left({\frac {ip\left|a\right|i}{\hbar }}\right)}{\left|a\right|i+\left|a\right|i}}=\pi {\frac {\exp \left({-{\frac {p\left|a\right|}{\hbar }}}\right)}{\left|a\right|}}\end{aligned}}}
על פי למת ז'ורדן מקבלים כי:
lim
R
→
0
∫
C
R
d
z
exp
(
i
p
z
ℏ
)
(
z
+
|
a
|
i
)
(
z
−
|
a
|
i
)
=
0
{\displaystyle \lim _{R\to 0}\int _{C_{R}}{dz{\frac {\exp \left({\frac {ipz}{\hbar }}\right)}{\left({z+\left|a\right|i}\right)\left({z-\left|a\right|i}\right)}}}=0}
,
ועל ידי הצבה מקבלים:
∫
−
∞
∞
d
z
exp
(
i
p
z
ℏ
)
(
z
+
|
a
|
i
)
(
z
−
|
a
|
i
)
=
=
∫
−
∞
∞
d
z
exp
(
i
p
z
ℏ
)
(
z
+
|
a
|
i
)
(
z
−
|
a
|
i
)
+
0
=
=
lim
R
→
∞
∫
−
R
R
d
z
exp
(
i
p
z
ℏ
)
(
z
+
|
a
|
i
)
(
z
−
|
a
|
i
)
+
lim
R
→
∞
∫
C
R
d
z
exp
(
i
p
z
ℏ
)
(
z
+
|
a
|
i
)
(
z
−
|
a
|
i
)
=
=
lim
R
→
∞
(
∫
−
R
R
d
z
exp
(
i
p
z
ℏ
)
(
z
+
|
a
|
i
)
(
z
−
|
a
|
i
)
+
∫
C
R
d
z
exp
(
i
p
z
ℏ
)
(
z
+
|
a
|
i
)
(
z
−
|
a
|
i
)
)
=
=
lim
R
→
∞
∮
C
d
z
exp
(
i
p
z
ℏ
)
(
z
+
|
a
|
i
)
(
z
−
|
a
|
i
)
=
lim
R
→
∞
π
exp
(
−
p
|
a
|
ℏ
)
|
a
|
=
=
π
|
a
|
exp
(
−
p
|
a
|
ℏ
)
{\displaystyle {\begin{aligned}\int \limits _{-\infty }^{\infty }{dz{\frac {\exp \left({\frac {ipz}{\hbar }}\right)}{\left({z+\left|a\right|i}\right)\left({z-\left|a\right|i}\right)}}}&=\\&=\int \limits _{-\infty }^{\infty }{dz{\frac {\exp \left({\frac {ipz}{\hbar }}\right)}{\left({z+\left|a\right|i}\right)\left({z-\left|a\right|i}\right)}}}+0=\\&=\lim _{R\to \infty }\int _{-R}^{R}{dz{\frac {\exp \left({\frac {ipz}{\hbar }}\right)}{\left({z+\left|a\right|i}\right)\left({z-\left|a\right|i}\right)}}}+\lim _{R\to \infty }\int _{C_{R}}{dz{\frac {\exp \left({\frac {ipz}{\hbar }}\right)}{\left({z+\left|a\right|i}\right)\left({z-\left|a\right|i}\right)}}}=\\&=\lim _{R\to \infty }\left(\int _{-R}^{R}dz{\frac {\exp \left({\frac {ipz}{\hbar }}\right)}{\left(z+\left|a\right|i\right)\left(z-\left|a\right|i\right)}}+\int _{C_{R}}dz{\frac {\exp \left({\frac {ipz}{\hbar }}\right)}{\left(z+\left|a\right|i\right)\left(z-\left|a\right|i\right)}}\right)=\\&=\lim _{R\to \infty }\oint _{C}{dz{\frac {\exp \left({\frac {ipz}{\hbar }}\right)}{\left({z+\left|a\right|i}\right)\left({z-\left|a\right|i}\right)}}}=\lim _{R\to \infty }\pi {\frac {\exp \left({-{\frac {p\left|a\right|}{\hbar }}}\right)}{\left|a\right|}}=\\&={\frac {\pi }{\left|a\right|}}\exp \left({-{\frac {p\left|a\right|}{\hbar }}}\right)\end{aligned}}}
ובסה"כ מתקיים:
∫
−
∞
∞
d
x
exp
(
i
p
x
ℏ
)
x
2
+
a
2
=
π
|
a
|
exp
(
−
p
|
a
|
ℏ
)
{\displaystyle \int \limits _{-\infty }^{\infty }{dx{\frac {\exp \left({\frac {ipx}{\hbar }}\right)}{x^{2}+a^{2}}}}={\frac {\pi }{\left|a\right|}}\exp \left({-{\frac {p\left|a\right|}{\hbar }}}\right)}
נחשב את האינטגרל
∫
0
∞
d
x
1
+
x
n
{\displaystyle \int _{0}^{\infty }{\frac {dx}{1+x^{n}}}}
(עבור
n
≥
2
{\displaystyle n\geq 2}
), בעזרת בניית קונטור מתאים במישור המרוכב. נשים לב כי נקודות סינגולריות מתקבלות כאשר
x
n
=
−
1
{\displaystyle x^{n}=-1}
או
x
=
e
i
π
(
2
k
−
1
)
/
n
{\displaystyle x=e^{i\pi (2k-1)/n}}
(כאשר
k
{\displaystyle k}
מספר טבעי). על מנת ליישם את משפט השארית , נבנה קונטור בצורת גזרת מעגל המתאימה לזווית מרכזית
2
π
/
n
{\displaystyle 2\pi /n}
, אשר רדיוס אחד שלה הוא כל הישר הממשי והרדיוס השני שלה הוא הישר (האינסופי) העובר דרך ראשית הצירים ושורש היחידה ב-
e
2
i
π
/
n
{\displaystyle e^{2i\pi /n}}
. הקונטור מכיל בתוכו נקודת סינגולריות אחת בלבד, ב-
z
0
=
e
i
π
/
n
{\displaystyle z_{0}=e^{i\pi /n}}
, ועל פי חישוב שאריות נקבל שהשארית של
1
1
+
x
n
{\displaystyle {\frac {1}{1+x^{n}}}}
ב-
z
0
{\displaystyle z_{0}}
היא
1
n
z
0
n
−
1
=
−
z
0
n
{\displaystyle {\frac {1}{nz_{0}^{n-1}}}=-{\frac {z_{0}}{n}}}
. לפיכך תוצאת האינטגרל הקווי לאורך הקונטור כולו היא
2
π
i
(
−
e
i
π
/
n
n
)
{\displaystyle 2\pi i(-{\frac {e^{i\pi /n}}{n}})}
.
כעת נשים לב לעובדות הבאות:
האינטגרל המסילתי מורכב משלושה מרכיבים: מרכיב הישר הממשי, שהוא למעשה האינטגרל אותו אנו רוצים לחשב, מרכיב של קשת מעגלית "באינסוף", ומרכיב ישר לאורך הקרן הנכנסת המקבילה ל-
e
2
i
π
/
n
{\displaystyle e^{2i\pi /n}}
.
האינטגרנד מתנהג באינסוף כמו
1
|
z
|
n
=
1
R
n
{\displaystyle {\frac {1}{|z|^{n}}}={\frac {1}{R^{n}}}}
כאשר R הוא רדיוס הגזרה (שאותו משאיפים לאינסוף), ולפיכך, עבור
n
≥
2
{\displaystyle n\geq 2}
המרכיב הקשתי של האינטגרל המסילתי מתנהג כמו
l
i
m
R
→
∞
1
R
n
−
1
=
0
{\displaystyle lim_{R\to \infty }{\frac {1}{R^{n-1}}}=0}
, כלומר המרכיב הקשתי מתאפס.
עבור הקרן הנכנסת, ערך הפונקציה הוא
f
(
z
)
=
1
1
+
(
|
z
|
e
2
i
π
/
n
)
n
=
1
1
+
|
z
|
n
{\displaystyle f(z)={\frac {1}{1+(|z|e^{2i\pi /n})^{n}}}={\frac {1}{1+|z|^{n}}}}
, כלומר הוא זהה לזה של הישר הממשי. ההבדל היחידי בין הקרן הנכנסת לקרן היוצאת הוא בכך שהדיפרנציאל של המשתנה המרוכב
z
{\displaystyle z}
מוכפל ב-
−
e
2
i
π
/
n
{\displaystyle -e^{2i\pi /n}}
, ולפיכך ערך האינטגרל המסילתי על הקרן הנכנסת הוא:
−
e
2
i
π
/
n
∫
0
∞
d
x
1
+
x
n
{\displaystyle -e^{2i\pi /n}\int _{0}^{\infty }{\frac {dx}{1+x^{n}}}}
.
כלומר קיבלנו לבסוף את הקשר:
2
π
i
(
−
e
i
π
/
n
n
)
=
(
1
−
e
2
i
π
/
n
)
∫
0
∞
d
x
1
+
x
n
{\displaystyle 2\pi i(-{\frac {e^{i\pi /n}}{n}})=(1-e^{2i\pi /n})\int _{0}^{\infty }{\frac {dx}{1+x^{n}}}}
,
ממנו ניתן לחלץ את
∫
0
∞
d
x
1
+
x
n
{\displaystyle \int _{0}^{\infty }{\frac {dx}{1+x^{n}}}}
. על ידי חילוק של מספרים מרוכבים ומעט טריגונומטריה, נקבל לבסוף:
∫
0
∞
d
x
1
+
x
n
=
π
n
s
i
n
(
π
n
)
{\displaystyle \int _{0}^{\infty }{\frac {dx}{1+x^{n}}}={\frac {\pi }{nsin({\frac {\pi }{n}})}}}
.
כאשר לאינטגרל יש סימטריה כלשהי, ניתן לעבור למערכת קואורדינטות אחרת שבה הוא מופיע בצורה פשוטה יותר. מעבר כזה מהווה למעשה מקרה פרטי של שיטת ההצבה .
דוגמה – חישוב שטח עיגול (בעל רדיוס R): עוברים ממערכת קואורדינטות קרטזיות למערכת קואורדינטות פולריות ומקבלים אינטגרל פשוט הרבה יותר:
S
(
R
)
=
∫
0
R
d
y
∫
0
R
2
−
y
2
d
x
=
∫
0
R
r
d
r
∫
0
2
π
d
ϕ
=
π
R
2
{\displaystyle S(R)=\int _{0}^{R}dy\int _{0}^{\sqrt {R^{2}-y^{2}}}dx=\int _{0}^{R}rdr\int _{0}^{2\pi }d\phi =\pi R^{2}}
דוגמה נוספת:
חישוב האינגרל הבא:
I
=
∫
−
∞
∞
e
−
x
2
d
x
{\displaystyle I=\int _{-\infty }^{\infty }e^{-x^{2}}dx\!}
.
I
2
=
∫
−
∞
∞
e
−
x
2
d
x
∫
−
∞
∞
e
−
y
2
d
y
=
=
∫
−
∞
∞
∫
−
∞
∞
e
−
(
x
2
+
y
2
)
d
x
d
y
=
=
∫
0
2
π
∫
0
∞
r
e
−
r
2
d
r
d
ϕ
=
π
{\displaystyle {\begin{aligned}I^{2}=\int _{-\infty }^{\infty }e^{-x^{2}}dx\int _{-\infty }^{\infty }e^{-y^{2}}dy&=\\&=\int _{-\infty }^{\infty }\int _{-\infty }^{\infty }e^{-(x^{2}+y^{2})}dxdy&=\\&=\int _{0}^{2\pi }\int _{0}^{\infty }re^{-r^{2}}drd\phi =\pi \!\end{aligned}}}
לכן:
I
=
π
{\displaystyle I={\sqrt {\pi }}\!}
.
יש מקרים בהם ניתן להציג את האינטגרל המסוים בעזרת התמרה מסוימת (למשל התמרת פורייה ) ולהשתמש בתכונות שלה.
לדוגמה, נחשב את
∫
0
∞
sin
x
x
d
x
{\displaystyle \int _{0}^{\infty }{{\frac {\sin {x}}{x}}dx}}
.
נגדיר פונקציה
f
(
t
)
=
1
sin
t
−
1
t
{\displaystyle f(t)={\frac {1}{\sin {t}}}-{\frac {1}{t}}}
. קל לבדוק ש-
f
{\displaystyle \ f}
בעלת נקודת אי-רציפות סליקה בנקודה 0, ולכן נוכל להתייחס אל
f
{\displaystyle \ f}
כאל פונקציה הרציפה בקטע
[
−
π
2
,
π
2
]
{\displaystyle \left[-{\frac {\pi }{2}},{\frac {\pi }{2}}\right]}
.
לכן
g
=
f
(
t
2
)
{\displaystyle \ g=f\left({\frac {t}{2}}\right)}
רציפה בקטע
[
−
π
,
π
]
{\displaystyle \ [-\pi ,\pi ]}
.
מהלמה של רימן-לבג אפשר לראות שמתקיים:
lim
n
→
±
∞
g
^
(
n
)
=
1
2
π
lim
n
→
±
∞
∫
−
π
π
g
(
t
)
e
−
i
n
t
d
t
=
0
{\displaystyle \lim _{n\to \pm \infty }{\hat {g}}({n})={\frac {1}{2\pi }}\lim _{n\to \pm \infty }{\int _{-\pi }^{\pi }{g\left({t}\right)e^{-int}dt}}=0}
כאשר:
g
^
(
n
)
=
1
2
π
∫
−
π
π
g
(
t
)
e
−
i
n
t
d
t
{\displaystyle {\hat {g}}({n})={\frac {1}{2\pi }}{\int _{-\pi }^{\pi }{g\left({t}\right)e^{-int}dt}}}
מקדמי הפורייה של
g
{\displaystyle \ g}
.
לכן:
1
2
π
lim
n
→
±
∞
∫
−
π
π
f
(
t
2
)
e
−
i
n
t
d
t
=
1
2
π
lim
n
→
±
∞
∫
−
π
π
(
1
sin
t
2
−
1
t
2
)
e
−
i
n
t
d
t
=
0
{\displaystyle {\frac {1}{2\pi }}\lim _{n\to \pm \infty }{\int _{-\pi }^{\pi }{f\left({\frac {t}{2}}\right)e^{-int}dt}}={\frac {1}{2\pi }}\lim _{n\to \pm \infty }{\int _{-\pi }^{\pi }{\left({{\frac {1}{\sin {\frac {t}{2}}}}-{\frac {1}{\frac {t}{2}}}}\right)e^{-int}dt}}=0}
בפרט, גם:
1
2
π
lim
n
→
±
∞
∫
−
π
π
(
1
sin
t
2
−
1
t
2
)
e
i
n
t
d
t
=
0
{\displaystyle {\frac {1}{2\pi }}\lim _{n\to \pm \infty }{\int _{-\pi }^{\pi }{\left({{\frac {1}{\sin {\frac {t}{2}}}}-{\frac {1}{\frac {t}{2}}}}\right)e^{int}dt}}=0}
ולכן:
1
2
π
lim
n
→
∞
∫
−
π
π
(
1
sin
t
2
−
1
t
2
)
sin
(
(
n
+
1
2
)
t
)
d
t
=
0
{\displaystyle {\frac {1}{2\pi }}\lim _{n\to \infty }{\int _{-\pi }^{\pi }{\left({{\frac {1}{\sin {\frac {t}{2}}}}-{\frac {1}{\frac {t}{2}}}}\right)\sin \left({\left({n+{\frac {1}{2}}}\right)t}\right)dt}}=0}
כי מנוסחת אוילר:
sin
(
t
)
=
e
i
t
−
e
−
i
t
2
i
{\displaystyle \sin({t})={\frac {e^{it}-e^{-it}}{2i}}}
כלומר:
1
2
π
lim
n
→
∞
∫
−
π
π
(
sin
(
(
n
+
1
2
)
t
)
sin
t
2
−
sin
(
(
n
+
1
2
)
t
)
t
2
)
d
t
=
0
{\displaystyle {\frac {1}{2\pi }}\lim _{n\to \infty }{\int _{-\pi }^{\pi }{\left({{\frac {\sin \left({\left({n+{\frac {1}{2}}}\right)t}\right)}{\sin {\frac {t}{2}}}}-{\frac {\sin \left({\left({n+{\frac {1}{2}}}\right)t}\right)}{\frac {t}{2}}}}\right)dt}}=0}
נחלק לשני אינטגרלים, ונקבל:
lim
n
→
∞
(
∫
−
π
π
1
2
π
⋅
sin
(
(
n
+
1
2
)
t
)
sin
t
2
d
t
−
∫
−
π
π
1
2
π
⋅
sin
(
(
n
+
1
2
)
t
)
t
2
d
t
)
=
0
{\displaystyle \lim _{n\to \infty }\left({\int _{-\pi }^{\pi }{{{\frac {1}{2\pi }}\cdot {\frac {\sin \left({\left({n+{\frac {1}{2}}}\right)t}\right)}{\sin {\frac {t}{2}}}}dt}-\int _{-\pi }^{\pi }{{\frac {1}{2\pi }}\cdot {\frac {\sin \left({\left({n+{\frac {1}{2}}}\right)t}\right)}{\frac {t}{2}}}}dt}}\right)=0}
האינטגרל השמאלי הוא אינטגרל של גרעין דיריכלה , ולכן שווה 1 לכל n טבעי.
lim
n
→
∞
(
1
−
∫
−
π
π
1
2
π
⋅
sin
(
(
n
+
1
2
)
t
)
t
2
d
t
)
=
0
{\displaystyle \lim _{n\to \infty }\left({1-\int _{-\pi }^{\pi }{{\frac {1}{2\pi }}\cdot {\frac {\sin \left({\left({n+{\frac {1}{2}}}\right)t}\right)}{\frac {t}{2}}}dt}}\right)=0}
האינטגרל שנותר הוא של פונקציה זוגית, ולכן ניתן להחליף את התחום ב-
[
0
,
π
]
{\displaystyle \left[0,\pi \right]}
ולהכפיל ב-2:
lim
n
→
∞
(
1
−
∫
0
π
1
π
⋅
sin
(
(
n
+
1
2
)
t
)
t
2
d
t
)
=
0
{\displaystyle \lim _{n\to \infty }\left({1-\int _{0}^{\pi }{{\frac {1}{\pi }}\cdot {\frac {\sin \left({\left({n+{\frac {1}{2}}}\right)t}\right)}{\frac {t}{2}}}dt}}\right)=0}
כלומר:
lim
n
→
∞
∫
0
π
sin
(
(
n
+
1
2
)
t
)
t
d
t
=
π
2
{\displaystyle \lim _{n\to \infty }{\int _{0}^{\pi }{{\frac {\sin \left({\left({n+{\frac {1}{2}}}\right)t}\right)}{t}}dt}}={\frac {\pi }{2}}}
על ידי הצבה:
s
=
(
n
+
1
2
)
t
{\displaystyle s=\left({n+{\frac {1}{2}}}\right)t}
, נקבל:
lim
n
→
∞
∫
0
(
n
+
1
2
)
π
sin
s
s
d
s
=
π
2
{\displaystyle \lim _{n\to \infty }{\int _{0}^{\left({n+{\frac {1}{2}}}\right)\pi }{{\frac {\sin {s}}{s}}ds}}\ ={\frac {\pi }{2}}}
ומכיוון שהאינטגרל מתכנס (ממבחן דיריכלה ), מתקיים:
∫
0
∞
sin
s
s
d
s
=
π
2
{\displaystyle {\int _{0}^{\infty }{{\frac {\sin {s}}{s}}ds}}\ ={\frac {\pi }{2}}}
כנדרש.